Այսօր տղայիս հետ նշում ենք մեր հաղթանակի  մեկ շաբաթը . հրաժարվել ենք մեր զույգ սոսոներից 🙂 Այոոոո, մենք արեցինք դա, արեցինք միասին՝ ես և իմ գժուկը, արեցինք բազմաթիվ չստացված փորձերից հետո, բազմաթիվ պարտություններից հետո….

Արդեն 3,3 տարեկան իմ տղան համառորեն չէր հրաժարվում իր պոքրիկ ընկերնեից, որոնք օգնում էին միայն քնելուց: Չէր օգնել ո՛չ շունիկը իր ձագուկներով, ո՛չ գող փիսոն, ո՛չ էլ բարի Ձմեռ Պապը՝ նվերներով…. բայց օգնեցին որդերը 🙂 Իմ թույլ տված անզգույշ արտահայտությունը տղայիս մոտ սոսոյից հրաժարվելու ցանկություն առաջացրեց.

– Ալեքս, սոսոյիդ մեջ արդեն որդեր են ապրում 🙁

-Մամա կլվանաս?

– Ալեքս ջան, արդեն չեն լվացվում էդ դմբոները:

– Ուրեմն ձեռքս կբռնեմ կքնեմ, բերանս չեմ դնի:

🙂

Սա էլ մեր փոքրիկ, բայց արժեքավոր հաղթանակը (նշեմ, որ տղաս որդերից չի վախենում):

Ինձ թվում է, որ կծու քսելուց, կամ կորցնելուց և հիսթերիաներից խուսաբելու լավ տարբերակ ստացվեց 🙂

Հաճույքով կկարդամ Ձեր մեկնաբանությունները: