Կրկին որջույն, մեր այս աշխատաքնով նույնպես փորձեցինք կիսվել ձեր հետ: Երեխաների հետ հետ կազմակերպված յուրաքանչյուր խաղ փորձում եմ նպաստի նրանց զարգացմանը: Սա էլ բացառություն չէ: Նպաստում է մանր մոտորիկայի զարգացմանը, կոորդինացիայի զարգացմանը, ուշադրության կենտրոնացմանը, երևակայության զարգացմանը, գեղագիտական ճաշակի զարգացմանը, առարկաների ամբողջականության ընկալմանը:

Ահա թե ինչպես ենք անում: Նախ ընտրում ենք մեզ անհրաժեշտ մի քանի գույն ու սկսում ներկել: Սպիտակաձավարը լցնում ենք տարայի մեջ, ավելացնում տորթի գույն ու լավ խառնում, հետո ավելացնում ենք մի թեյի գդալ ջուր, Continue reading →

Ողջույն, ողջույն բոլորին:

Առաջին հրապարակումս է այստեղ, հուսամ ոչ վերջինը: Սիրով, ձեզ հետ ուզում եմ կիսվել մի հետաքրքիր խաղի պատրաստման ընթացքով, որը երեխայի մոտ զարգացնում է երևակայությունը, հիշողությունը, տրամաբանական մտածողությունը, տեսատարածական պատկերացումը, երկրաչափական պատկերների ընկալումը, առարկաների ընկալման և  ասոցատիվ կապերի ստեղծմանը: Խաղի ընթացքը շատ պարզ է, երեխայի հետ միասին ստեղծում եք պատկերներ, կոճգամների վրա  ռեզինը ձգելով: Ներքևում մի քանի տարբերակներ ցուցադրված են, իսկ մնացածը փորձեք ինքներդ երեխայի հետ մտածել: Թույլ տվեք, որ երեխան ինքնուրույն պատկերներ մտածի ու ստեղծի: Կարող եք նաև տառերը և թվերը սովորեցնել գծագրել, անգամ մասնիկներն ինչ հաջորդականությամբ է պետք գրել: Մի խոսքով երևակայության օգնությանը դիմեք:
Continue reading →

Ուզում եմ կիսվել ձեզ հետ շատ հեշտ ու համեղ գազարով կեքսի պատրաստման բաղադրատոմսով, որը շատ դուր կգա ձեր փոքրիկներին:

Անհրաժեշտ է. Continue reading →

Մեր շատ սիրելի մամաները կիսվում են իրենց փոքրիկների հետ առաջին հանդիպման տպավորություններով….:) (Armenian Parents Corner FB group Moms)

-Երբ իմ տղային ցույց տվեցինք էնքան փոքր էր (2,150), մազերը թաց ու բիզ-բիզ։ Ու դե էն ժամանակ չէի խոստովանում, բայց հիմա որ լուսանկարները նայում եմ, գեշ, նիհար երեխա էր։ Բայց որ ցույց տվեցին ինձ աչքերը բացեց ու տենց մի տեսակ թեք ու խորամանկ նայեց ուղիղ աչքերիս մեջ մի քանի վայրկյան։ Իսկ երբ բերեցին մոտս պալատ, Continue reading →

Երկար եմ գրելու, քանի որ իմ համար շատ կարևոր ու թանկագին թեմայի մասին եմ գրում։ Սովորաբար չեմ սիրում իմ խիստ ներքին թեմաների շուրջ խոսել, սակայն այս դեպքում կարծում եմ արժի կիսվել իմ փորձով, ոչ նրա համար, որ ցույց տամ, որ ես օրիգինալ եմ կամ դեմ եմ բժշկության ավանդական մեթոդներին, առավել ևս սա կոչ չի և ոչ էլ ուղղեցույց, ոչ էլ խրախուսման սպասում կամ հակառակը իմ արարքի քննադատություն։ Բնավ դրա կարիքը չունեմ և վստահ եմ իմ արարքի ճշմարիտության ու պատասխանատվության գիտակցման վրա։ Ընդամենը զգացել եմ անկեղծ հետաքրքրություն ընկերների և մտերիմների շրջանում իմ տնային ծնունդի նկատմամբ և խոսք տվեցի, որ հոդված կգրեմ, ինչը ուշացած անում եմ։ Ում հետաքրքիր է թող նա կարդա։
Իմ 3րդ հղիությունն էր։ Սկզբում ամեն ինչ գնում էր հանգիստ, դեռ ծնունդը հեռու էր, ես էլ ավելի շատ կենտրոնացած էի իմ դասերով Բժշկական Համալսարանում, որտեղ ես վերապատրաստվում եմ կենսաքիմիկից բժիշկ, զուգահեռ նաև ավարտեցի դասական հոմեոպատիայի 2,5 տարվա կուրսը։ Սակայն երբ արդեն հղիության 5 ամսեկանում էի սկսեցի լրջորեն մտածել ծնունդի մասին, ու ինչքան մտածում էի այնքան ավելի շատ էր ինձ համակում դառնությունը։ Continue reading →

Վերջապես փոքր հրաշքս քնել էր ու ես այնքան հոգնած էի, որ կարող էի կանգնած էլ քնել, բայց չգիտես ինչի չէի գնում վերջապես պառկեի, փոքրձեի ուժ ու էնէրգիա հավաքել վաղը նորից սկսելու համար: Փոխարենը «կիսամեռ» նստել էի համակարգչի առջև, բացել ՖԲ էջս ու կարդում էի իմ փրկություն դարձած խմբի պոստերը: Այնքան հոգնած էի, որ նույնիսկ ամենամեծ ցանկության դեպքում չէի կարող պատասխանել իմ բախտակից մամաներին J Մեկ էլ հայացքս հանկարծակի կանգ առավ մի պոստի վրա: Կարդում էի ու գժի պես ծիծաղում, հենց տենց հոգնած, դրությանս ծայրահեղությունը գիտացելով ու սեփական դիմացկունության սահմանը բացահայտելով՝ ինքնամոռաց ծիծաղում էի ու ուրախանում, որ ես մենակ չեմ: Որ մենք՝ մամաներս, երբեք մենակ չենք ու միշտ կգտնվի մեկը, որ մեզ հասկանա: Պոստը վերաբերում էր հոգնածությունից «գլուխը կորցրած» մամաների հերոսություններին… Continue reading →